Mi’raciye

Hayrettin Karaman

h.karaman@gmail.com

I

Ey Rasûl-i müctebâ vey mazhar-ı hubbu-cemâl

Vasl-ı uryandır şeb-i mi’râc kemal ender kemâl

Da’vet-i ma’şuk verir âşıklara sonsuz sürur

Kurb-i “ev ednâ” da sensin âşinây-i Zü’l-celal

Sen ezelden hubb-i zata mazhar oldun ey Şerîf

Kabil olmaz böyle bir hubbun visaliyçün zeval

Ruh beden dünya ve ukbâ asla raci oldular

İşte mi’racın budur anlatmaya yetmez misal

Bir bulunmaz devlet-i sermedsin ey Şâh-ı rusül

Böyle bir devlet yanında bir pul etmez mülk-ü mal

Ümmetin mahrûm-i mi’râc olmasınlar istedin

Sunduğun fırsat namazdır çok kılan duymaz melâl

Essalâtü vesselam ey Rahmeten li’l-âlemîn

Dahil olsunlar salâta cümleten ashâb-u âl

II

De “sübhânellezî esrâ” açılsın kalmasın esrâr

Dizilsin saf saf olsun enbaiyâ hem asfiyâ, ebrâr

Geçip mihraba kıldırsın namaz, Aksâ’da Peygamber

Saçılsın nur, donansın hep melekler gezdirip anber

Tekarrub eyliyor Hakk’a Habîb-i Kibriyâ: Mi’râc

Ona mahsus Burak, İsrâ, Onundur tek bu eşsiz tâc

Bu vuslet keyfiyetsiz, kemmiyetsiz bir yakınlıktır

Bu rütbe halk içinde ey Halîl yalnız sana haktır

Eyâ Şâh-ı rusül mi’râc sana has bir tecellîdir

Namazdır müminin mi’racı, Cibrîl’e tedellîdir

Görüp cennette müminler Cemalullah’ı hak derler

Bu aşkın ateşinden yanmayanlar sonra gam yerler

Gönül pervane olsun yansın aşkından fena bulsun

Uzak kalsın sivâdan tek Habîb’i âşinâ bulsun

Tufeylîler misali dâmeninden el bırakmam âh

Nasîb olsun bu kemter kullara mi’râc n’olur Allah

Hayreddin Karaman

Receb-1414

Şeb-i mi’râc

(YENİ ŞAFAK)