Yeni oluşumlar karşısında muğberler kulübü

Rasim Özdenören

riozdenoren@gmail.com

Ana partiden ayırılıp yeni parti kurma teşebbüsleri ülkemizin çok partili döneme girdiği yıllardan bu yana denenmiştir. Tabii daha öncesi de var, İkinci Meşrutiyet döneminde…

Parti içi muhalefetle istediğini yerine getirmeyi gözüne kestiremeyen bir küme partili yeni bir parti kurarak öngördükleri siyasayı bu yeni girişimleriyle hayata geçirme sevdasına düşüyor.

Bu cümleden olarak 1950’li yıllarda CHP’den ayrılarak Hürriyet Partisi’ni kuranlar daha ilk seçimde tasfiye olunmuştur. 1969 yılında AP’den ayrılarak kurulan Demokratik Parti o yıl yapılan seçimde 50’ye yakın milletvekili ile Meclis’e girmeyi başarmışsa da bir sonraki seçime kadar eriyip tükenmiştir. 1990’lı yılların başlarında MHP’den ayrılanlar tarafında kurulan Büyük Birlik Partisi, başlarda coşkuyla karşılanmış olmasına rağmen fazla bir varlık gösterememiş, marjinal düzlemde kalmıştır. Halen Cumhur ittifakı sayesinde Meclis’te 1 milletvekili ile temsil edilmektedir.

Şimdi Ak Parti’den ayrılıp yeni bir parti kurma teşebbüsünde bulunanların söylentisi medyada yer alıyor.

Bu son kümede yer alanlar da tıpkı önceki teşebbüsleri gerçekleştirenler gibi kendi asal partisine muğber olanların toplaşmasından oluşuyor…

Onca hevesle ve çoğu dış destekle kurulan bu yeni partiler acaba niçin toplum nezdinde bir karşılık bulamıyor?

Nedeni basit ve açık: bu yeni oluşum hiçbir toplumsal ihtiyaca karşılık gelmiyor. Parti içi tartışmalarla çözümlenecek yelpaze içindeki bir durum, reel dünyada bir ihtiyaca karşılık gelmiyor…

Bu son yeni oluşumda, aralarında partinin kimi kurucularının isminin de geçtiği söylenen zevat, daha önce defalarca denenmiş olanı, anlaşılan, bir de ben deneyeyim hevesiyle yola çıkıyor. Ancak bu yeni oluşumun diğer partilerden dramatik bir farklılığı olduğunu belirtmemiz gerekiyor. Bu teşebbüsün içinde yer aldığı söylenenler, daha baştan bu yana partinin temel siyasada güdücü fikri ile hiçbir zaman senkronize olmamış, aynı tandansta buluşmamıştır. 2003 yılı 1 Mart tezkere oylamasından başlayarak bu günlere kadar partinin asal siyasasına muhalif bir cephe kurmuşlar, zaman zaman kritik dönemlerde partiyi zor durumlara da düşürmüşler, ancak kurucu liderin feraseti ve ince manevrası ile zorluklar aşılmıştır.

Ak Parti’den ayrılarak yeni bir parti kurma teşebbüsünün zamanlaması ilginç görünüyor. Türkiye tam da bir sırat köprüsünden geçerken veya geçmek üzereyken bu yeni parti söylentisinin ortaya çıkması gerçekten ilginç… Çok ilginç…

Dünya, 1989’dan sonra, yani soğuk savaşın hitama erdiği tarihten bu yana, ilk kez yeni ve ciddi bir kutuplaşma arifesini yaşıyor. Bir yanda ABD ve onun etrafında yer alan bazı Avrupa ülkeleri, beri yanda Rusya ve Çin önderliğinde kümelenen veya kümeleşme çabasında olan ülkeler… Türkiye halen birinden veya ötekinden kopma halini seçmiş durumda değil… Göründüğü kadarıyla denge politikasını sürdürmek istiyor. AB’ye girme teşebbüsü akamete uğramış değil. Ne ki AB kendi içinde bir bölünme sürecine giriyor veya girmek üzere…

Ak Parti’den ayrılanların böylesi bir kritik dönemde Türkiye’yi etkisizleştirmek isteyenlerin yanında yer almak istediği belli oluyor. Onlarla aynı söylemde buluşmaları da bu kanıyı pekiştiriyor. Diktatörlük ve “saray” söylemiyle, istemem ama yan cebime kabilinden utangaç erken seçim talebiyle, defalarca denenmiş darbe teşebbüslerini gerçekleştirenlerle, son iki yıl boyunca sürdürülen kur oyunlarıyla iktidarı tedip etme girişiminde bulunanlarla aynı dalga boyunda yer almaları dikkate değer değil mi?

Bu tablo dikkate alındığında kimin kimin yanında yer aldığı söylenmeden de belli olmuyor mu?

(YENİ ŞAFAK)