“Ülkeyi dönüştüren AK Parti dönüşümden muaf olamaz”

Yasin Aktay

y.aktay@gmail.com

31 Mart-23 Haziran seçimlerinin şu ana kadar hissedilen-yaşanan bütün etkileri, bana göre, Türkiye’de kurulu demokratik sistemin herkes açısından ne kadar sağlıklı işliyor olduğunu gösteriyor. Olaya sadece AK Parti açısından bakmıyorum ama sadece AK Parti açısından bakıldığında bile neticede Türkiye’yi yönetme sorumluluğu hâlâ üzerinde bulunan iktidar partisi olma vasfıyla da çok kazançlı olduğu bir tablo olduğunu daha önce söylemiştim.

İstanbul ve Ankara gibi iki büyük şehri kaybetmiş olsa bile demokratik, hukukun, kuralların ve kanunun işlediği bir Türkiye görüntüsünün güçlü avantajını elde etmiş oldu. Bu görüntünün değerinin, başka türlü kazanılmış bir seçimin getirilerinden kesinlikle çok daha fazla olduğu ortada.

Bu görüntüden çok daha önemlisi toplumun maksimum derecede geniş kesimlerinin şu anda yönetime katılmış olduğu, dolayısıyla paylaşımın daha adil yapıldığı yeni bir toplumsal dengeye ulaşılmış olmasıdır.

Siyasal farklılıkları bir an için bir kenara bırakarak bu katılımın hayırlı olduğunu ve muhalefeti de bu ülkenin, bu halkın, bu tarihin ve kültürün sorumluluğuna daha fazla aşina kılmakta olduğunu söyleyebiliriz. En azından siyaset yoluyla sonuç alabilmenin tadına varmış olmanın kendisine yükleyeceği bir aklın olması kaçınılmazdır. Bu akılla kendisine gelmeyen topluma kendisi gitmek durumunda kalacağını bekleyebiliriz. Bunun neticesinde Türkiye demokrasisinin ileriye doğru daha da olgunlaşarak gelişmesini umabiliriz.

Türkiye’ye çetin mücadelelerle hem siyasi alanda hem de toplumsal-ekonomik kalkınma boyutunda gerçek anlamda bir devrim yaşatan AK Parti ise bu süreçte siyasi rekabetin hakkını kendi özgeçmişiyle mütenasip biçimde vermeye devam edebilmek için etkili biçimde güncellemeye ihtiyacı olduğu sonucunu isabetli olarak çıkarmış durumdadır.

Güncelleme, aslında AK Parti’yi AK Parti yapan temel ilke, değer ve tarzdan kopmayı değil, bilakis onlara yeniden dönmeyi gerektiriyor.

Sorun o ilkelerde değil, AK Parti’nin zamanla o ilkelerden uzaklaşmasındadır. Önceki seçimlerden birinde Genel Başkan ve Cumhurbaşkanı Sayın Erdoğan parti kadrolarında oluşan bir “metal yorgunluğu” olarak teşhis etmişti bu uzaklaşmayı ve çözüm olarak bu yorgunluk izlerinin görüldüğü kadroları tasfiye etme yoluna girilmişti.

Kanaatimce bu metal yorgunlarının teşhisinde de onlara yapılan muamelelerde de, onların yerine ikame edilen kadroların tercihinde de tutulan yol daha büyük sorunlara yol açmıştır. Bir siyasi harekette görevlerin tedavülünün bir tasfiye havasında gerçekleşmesi, her aşamada yeni kırgın kitlelerin oluşmasına yol açmaktadır.

Hele yeni gelen kadroların eskilerle hiçbir vefa ve gönül bağı bırakmamaları, hatta devraldıkları makamlarla ilgili bir “devri sabık” pratiği ortaya koymaları partide eskilerle yeniler arasında bir sürekliliğin kalmadığı bir kopukluk atmosferine yol açabiliyor. Oysa kurulurken güçlü bir geleneğe dayanmakta olan AK Parti şimdi kendi içinde bir fikir, mücadele ve davranış geleneği oluşturmakta zorlanacak hale gelebiliyor.

Sayın Cumhurbaşkanımız Cuma günü AK Parti İl Başkanları Toplantısı’nda Olağan Kongre sürecine beklenenden bir yıl erken gidileceğini duyurdu. Bu, aslında sözkonusu durumun yarattığı sancılarla ilgili, özellikle seçim sonrası değerlendirmelerde yapılmış teşhisler için en acil tedavi yolu. Bu yola girilirken belli ki bazı kadrolar tazelenecek, yenilenecek, değişecek.

Tazelenme, yenilenme, değişim.. Hangi kelimeyi seçersek seçelim yaşanacak görev devir-teslimlerinin dayandığı teşhislerin mutlaka metal yorgunları teşhisinden çok daha dikkatli yapılması gerekiyor. Parti içinde emeği geçmiş insanların gerçekten bir hizmet ve emek yarışı bayrağını devrediyor olduğu hissiyle hareket etmesi temin edilmelidir.

Tabii bunu temin etmenin yolu her şeyden önce bu felsefeye sahip insanların seçilmesinden geçiyor. Ne yazık ki AK Parti bir iktidar partisi olmanın handikapını burada yaşıyor ve buna karşı etkili bir tedbir hala ortaya konabilmiş değildir. İktidar partisinde göreve ihtirasla talip olan, ama partinin benimsediği davayla hiçbir alakası olmayanlar çok olur. İktidar partisinin iktidarından aslan payını almaktan başka bir hevesleri yoktur ama daireye girebilmek için en değme dava mücahitlerinin kılığına bürünmekten de geri durmazlar. Tabii dava onlara bir makam, mevki, ganimet verdiği yere kadar davadır. AK Parti’nin ne ilkeleri, ne amaçları, ne felsefesi onları zerre kadar ilgilendirmez.

Bir kitle partisi olarak tek başına 17 yıl iktidar olan bir partide bunun dengesinin kurulmasının çok kolay olmadığı takdir edilebilir elbet, ama mesele bu siyasal habitusun partinin bir geleneğine dönüşmesidir ve Kongre bu konuda ciddi bir güncelleme fırsatı verecektir. Erdoğan’ın Olağan Kongre sürecini ilan ettiği konuşmasında söylediği şu sözler, AK Parti’nin Türkiye’yi dönüştüren bir partinin yeri geldiğinde dönüşüme kendinden başlamaktan çekinmeyeceğinin habercisi:

“Ülkeyi dönüştüren bir partinin kendini bunun dışında tutması düşünülemez. Amacımız, bugüne kadar olduğu gibi bundan sonra da şahsiyetli, söyleyecek sözü olan, iddia sahibi, milletimizin değerleriyle kuşanmış kadrolarla AK Parti ailesini genişletmektir. Önümüzdeki dönemde teşkilatlarımızın kadrolarını güçlendirmenin yanında geleneksel siyaset usullerine yeni yöntemler de ekleyeceğiz. Gerekirse yeni birimler ihdas etmek suretiyle teşkilatlarımızı siyaset yapım sürecinde daha aktif hale getireceğiz.”

Partinin bir güncellemeye ihtiyacı olduğu çok açık, ancak bu ihtiyaç sadece kadroların değişimiyle yetinerek karşılanabilecek bir ihtiyaç değil..Elbette söylemler, siyasetler, programlar konusunda da güncelleme talep eden çok konu var. Hatta işe öncelikle partinin adını da oluşturan ve her şeyin başı olan adalet anlayışı ve pratiğimizden başlamamız gerek.

Adalet, işin özü. Bir şeyin yerli yerinde olup olmadığının ölçüsü, dengesi ve hissiyatı.

Buna devam edelim.

(YENİ ŞAFAK)