Öğrenme Aşkı!

Mustafa Tezcan

mtezcan@finalegitim.com.tr

İnsan dünyaya geldikten sonra bir keşif yolculuğuna çıkar. Bebek belli bir süreden sonra etrafından gelen seslere, hareketlere tepki vermeye başlar. Önce kendini keşfetmeye başlar sonra çevreyi. Merak duygusu onda müthiş bir heyecan oluşturur, öğrendikçe gelişir geliştikçe merakı artar ve fıtri özellik olumsuz etkilenmediği sürece ölünceye kadar devam eder. Araştırmalar göstermiştir ki insanı en çok motive eden şey öğrenme ve gelişmedir. Bu duygu öyle bir güç veriyor ki insana, bitmek tükenmek bilmeyen bir iç enerji kaynağına dönüşüyor.

Einstein “Hissedebileceğimiz en güzel duygu, bilinmeyen karşısındaki heyecandır” diyor. İnsan dış dünyayı keşfedip öğrendikçe, kendi iç dün- yasını da keşfetmeye başlar. Ve daha anlamlı bir iç yolculuk başlar. Fıtri kodlarını keşfetmeye başlayınca, önce kalbinin, devamında ruhunun farkına varır. Evrendeki büyük kudretin yanında bir zerre olduğunun farkına varınca öğrenme yolculuğu daha da keyifli hale gelir. Ve bu heyecan zamanla bir aşka, “öğrenme aşkı”na dönüşür ve insanın bedenini, zihnini, ruhunu ve duygularını diri tutan bir enerji halini alır.

Ve bu enerji okul ile başladıktan sonra okulun ve dersin ötesine taşıp hayat okulunda devam etmeye başladığında daha keyifli bir hal alır. Yaşadıkça öğrenme ve yaşam boyu öğrenme serüvenine dönüşür.

Olay bir yaşam tarzı haline gelir. Her gün yeni şeyler öğrendikçe ilerlediğini fark etmek, öğrenmeyi öğrenmeye dönüşür. Bir süre sonra öğrenme akıntıya karşı yüzmeye benzer, ilerlemezseniz gerilersiniz. Bu aşka sahip bir insan daha hızlı yüzmeye devam eder. Bisiklete binmek gibi; pedal çevirmeye devam ettiğiniz sürece ilerlersiniz.

Ayakta kalıp ilerlemeye devam…

Ayakta kalmak ve ilerlemek insana müthiş bir keyif verir. Bu aşk onu daha çok hayata bağlamaya devam eder.

Öğrendikçe kazandığımız bilgi ve uyguladıkça beceriye dönüşen bilgi insana müthiş bir enerji ve keyif verir. Ve zamanla bir yaşam tarzına dönüşür.

Öğrenme süreci hayat boyu devam eden bir yolculuktur.

Önemli olan yolda olmaktır. Zamanla bu yolda oluş insanı geleceğe taşır.

Halil Cibran bu konuda şöyle diyor;

“En doğru yol: En dikensiz yoldur.” diyenler seni aldatıyorlar.

Onlar, karanlık evlerinde kaybettiklerini sokak lambasının altında arayan şaşkınlardır.

Aldırma…

Ayağına batan dikenler, aradığın gülün habercisidir.

Dikenine katlanmaktan söz edenler, âşıkmış gibi davrananlardır.

Gerçek âşık olanlarsa, dikenini de sever.
Dostum, yollar yürümek içindir.
Fakat şu gerçeği de hiç unutma:
Yürümekle varılmaz, lakin varanlar yürüyenlerdir.

Yola çıkmak isteyenlere, yola çıkanlara ve yolda olanlara selam olsun…

Mustafa TEZCAN